یکی از حواشی بزرگ قیام مشروطه ایران ماجرای به دار آویخته شدن روحانی مشروعه طلب شیخ فضل الله نوری است.شیخ فضل الله اوایل مشروطیت از پیشگامان و مجاهدان این نهضت بود و دوشادوش سیدعبدالله بهبهانی و سیدمحمد طباطبایی به مبارزه پرداخت. او در جریان تدوین قانون اساسی پیشنهادهایی چون ذکر مذهب جعفری به عنوان مذهب رسمی کشور و اصل نظارت فقها بر قوانین مجلس شورای ملی را ارائه داد. ولیکن پس از چندی بین او وبرخی سران مشروطه طلب اختلافاتی بروز کرد تا جایی که شیخ مخالفت خویش را با مشروطه غیرمشروعه با ارسال تلگرام به ولایات مختلف اعلام کرد. همین حرکت باعث شد جناح مقابل با تشکیل دادگاهی او را محکوم به اعدام کند. سرانجام شیخ فضل الله نوری در 11 مرداد 1288 خورشیدی در میدان توپخانه تهران به چوبه دار کشیده و به شهادت رسید. پیکر شیخ ابتدا در محل امنی مدفون و پس از 18 ماه، در یکی از حجره های صحن حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.