بسیاری از ما در طول شبانه روز هیچ فرصت و فراغتی برای عشق ورزی، مطالعه، نوشتن، گوش دادن، سفر، تفریح و از همه مهم تر «هیچ کاری نکردن» نداریم؛ هرروز در حالی که گاه بیش از 12ساعت جان می کنیم سرانجام به نقطه اول یعنی «صبح فردا» بازمی گردیم. امروز، در حالی که اکثریت جامعه، تن و جان خود را با ساعات طولانی کار منهدم می کنند و همگان به ماشین پول درآوردن یا مصرف همان پول در بازار کالاها و تفریحات سازمان یافته بدل شده اند، ایده پیشرفت، با زور «کار» تمام توان خود را مصروف مقابله با ایده «کاری نکردن» کرده است. این اختراع جهان سرمایه، جنون امروز جهان را توجیه می کند؛ همان جنون عجیبی که از طبقات فرودست تا