سیلویا فدریچی در کتاب خود «کالیبان و ساحره: زنان، بدن و انباشت اولیه» (2004) ساحره کشی را شالوده یک نظام سرمایه داری می داند که زنان را محدود به خانه و وادار به بازتولید نیروی کار به عنوان کار اجباری بی اجرومزد می کند. او زمین اصلی مبارزه جنبش زنان را در وجه توسعه این کار بازتولیدی قرار می دهد. این یک افسانه پریان نیست که صرفا درباره ساحرگان باشد. امروزه ساحرگان به دیگر زنان و شخصیت های مرتبط قابل تعمیم اند: زنان درمانگر، قابله ها، زنان نافرمان، زنی که جرئت می کند تنها زندگی کند، زنان جادوگری که غذای اربابان را مسموم و بردگان را به شورش ترغیب می کردند. سرمایه داری از بدو پیدایش با خشم و ترور