موافقان توافق هسته ای در مجلس آمریکا در صورتی که به حدنصاب نرسند، برای سدکردن مخالفان این توافق از «فیلی باستر» استفاده می کنند. هری رید، رئیس دموکرات های سنا، در روزهای اخیر ضمن ایراد صحبت های خوش بینانه ای نسبت به حصول رای کافی برای جلوگیری از تصویب مصوبه مخالفت با توافق هسته ای، اعلام کرد که سناتورهای دموکرات برای جلوگیری از رد توافق هسته ای از «فیلی باستر» (Filibuster) نیز استفاده خواهند کرد. اما فیلی باستر چیست و چگونه در چنین شرایطی می تواند کارایی داشته و مفید باشد. فیلی باستر در نظام اجرائی قانون گذاری در آمریکا به تلاش سیستماتیک مخالفان اقلیت اطلاق می شود که با اتخاذ روش های متفاوت مانع از این می شوند که مجلس وارد مرحله تصمیم گیری روی طرح اکثریت شود و درواقع با این روش امکان ورود مجلس به مرحله تصمیم گیری نهایی را مسدود می کنند. این اقدام که همان آبستراکسیون تلقی می شود، به طور سنتی از طریق روش های زیر صورت می گیرد: 1- طولانی کردن سخنرانی های نمایندگان فیلی باستر کننده به صورتی که زمان انجام رای گیری نهایی فرانرسد، 2- طرح پیشنهادها، اصلاحات و متمم های متعدد به پیش نویس مورد بحث، 3- طرح کردن پیش نویس جدیدی با موضوعی جدید با استناد به اهمیت خاص موضوع آن 4- به تعویق انداختن جلسه نهایی تصمیم گیری. اعضای «فیلی باستر» کننده اما درخصوص توافق هسته ای، اگر دموکرات ها بتوانند حمایت 41 سناتور موافق با تفاهم هسته ای را جلب کنند، دیگر اصولاامکان جلوگیری از مخالفت با تفاهم هسته ای از میان خواهد رفت. ولی موافقان با به دست آوردن حتی 34 رای نیز پشتوانه کافی برای اثرگذاری وتوی رئیس جمهور را تضمین خواهند کرد. با اعلام حمایت های جدید سناتورهای دموکرات که رقم حامیان تفاهم هسته ای را به 30 رای موافق رسانده است، وضع سیاسی اوباما به شهادت مخالفان جمهوری خواه تثبیت یافته است و در این شرایط مساعد است که موافقان معتقدند در صورتی که حتی نتوانند 41 رای به دست آورند، می توانند برای جلوگیری از رد تفاهم هسته ای به فیلی باستر متوسل شوند.