یک دست صدا ندارد
موسسه آمریکایی گالوپ از 153 هزار نفر در 148 کشور سوال پرسیده است و 49 درصد ایرانی های حاضر در این نظرسنجی با بیشترین تجربیات منفی روزانه به سوال «آیا به تازگی عصبانی شده اید؟» پاسخ مثبت داده اند. به همان سرعت هم طنزهایش منتشر شد: «این گالوپ صفحه فیس بوک نداره بهش حمله کنیم ثابت شود نظرسنجی اش الکی است». سیدحسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاری ایران، به «شرق» پاسخ می دهد که چرا و چگونه ما عصبانی ترین مردم جهان شده ایم.
موضوعی که برای این نظرسنجی انتخاب شده، «عصبانیت» است که نمود و بروز آن را در جامعه بر اساس افزایش «خشونت» شاهدیم.
متاسفانه چند شاخص نگران کننده در زمینه خشونت داریم؛ بالابودن آمار پرونده های قضائی با موضوع ضرب وجرح، رشد شاخص اختلالات روانی و آمار خودکشی.
به روایتی 34 درصد ایرانی ها و به روایت معاونت بهداشت وزارت بهداشت، 23 درصد از ایرانی ها دچار اختلالات روانی هستند که این موضوع می تواند به بروز عصبانیت های آنها در جامعه شکل جدی بدهد و این در حالی است که پژوهش های انجام شده نشان می دهد که در حوزه نشاط اجتماعی، ایران در بین 157 کشور دنیا، رتبه 115 را کسب کرده است.
درحال حاضر برخی ایرانی ها که فشار و استرس های زندگی روزانه را تحمل کرده اند نگران آینده خود و جامعه شان هستند و این در حالی است که ما مشکل پایین بودن شاخص سرمایه اجتماعی را هم داریم که می تواند به گستردگی موضوع خشونت و عصبانیت در جامعه دامن بزند، شاید به همین دلیل است که شهرداری تهران لازم دیده در سطح شهر، مراکز کنترل خشم دایر کند.
خیر، اگر به شهرها نگاه کنید می بینید که جاهایی وندالیسم و تخریب اموال عمومی را شاهدیم اما از سوی دیگر همه خشونت ها فیزیکی نیستند و خشونت های روانی هم متاسفانه در جامعه ما گزارش می شوند که باید درباره شان بیشتر نگران بود. به نظر من، تولیدات مفرح و تعادل آوری مانند برنامه تلویزیونی «خندوانه»، آموزش مدیریت خشم در زندگی روزانه و افزایش توجه به ظرفیت های فرهنگی می تواند ما را در کاهش میزان عصبانیت جامعه کمک کند اگرچه یک دست صدا ندارد.