اگر دروغ بگویم تمام موهای سرم بریزد. اما من واقعا این خواب را دیدم. اول کتابهایم را خمیر کردند بعد با همین خمیر مجسمه های مترسک درست کردند.رنگ و وا رنگ.چیدند مجسمه ها را روی رف اتاق مادربزرگم که خانه اش سیب ترش داشت، شاتوت داشت، عشق داشت، همه چیز داشت. بعد مترسک ها خندیدند به من.خیلی ناراحت شدم.مادر بزرگم آخر عمرش نابینا بود. خندید. گفت گریه نکن پسرکم. اینها فقط مترسک هستند یکی از مترسک های رنگی درست شبیه لهجه یکی از میهمان های شب پنجشنبه با شین مشدد گفت: ایران کتاب نمیشه خرید که همش سانسوره. انگار آب نبات تو دهنش بود. بعد یکی دیگه با غبغب سلطنتی سبیل هاشو تاب داد و گفت: درود بر شما بانوی آریایی. زمان کوروش کتیبه های سنگی را بدون سانسور می نگاشتند و رایگان در اختیار دانش پژوهان قرار می دادند.