پس از قرن ها که از نخستین بحث ها در باب تقسیم بندی های عروضی و وزن های شعر فارسی می گذرد، عروض، همچنان مقوله ای است که شناخت درست و دقیق تر از آن، به ویژه با نگاه به آن دسته از شعرهای امروز که با وزن عروضی سروده می شوند، ضروری می نماید. گذشته از آن دسته از شعرهای نو که در آنها وزن عروضی حفظ می شود، در روزگار ما همچنان کم نیستند شاعرانی که با پایبندی به شعر کلاسیک و در وزن عروضی شعر می سرایند، اما گذشته از سرآمدان این نوع شعر در شعر معاصر و آنها که خود وزن هایی را به وزن های کهن افزوده اند، چه بسیار شاعرانی که بدون شناخت درستی از وزن، به سرودن شعر کلاسیک روی می آورند و آثارشان پر از اشکالات وزنی