1993، وقتی کتاب «مسحور مرگ» اسوتلانا آلکسیی ویچ منتشر شد، مخاطبان شوک زده اش هیچ نمی دانستند که نویسنده خود نیز در سحر مرگ به سر می برد. او به مدت ده سال پنهانی و با ترفندهای متفاوت به «چرنوبیل» سفر می کرد و با عبور از «منطقه ممنوعه» صحنه هایی را از نزدیک می دید که غالبا از چشم دیگران دور می ماند. دیدارهای گاه و بیگاه آلکسیی ویچ از «چرنوبیل» به جسم او آسیب زیادی وارد کرد. او هم اینک نیز با امراض ناشی از تشعشع رادیو اکتیو دست و پنجه نرم می کند. این حد از جسارت و سماجت در پیگیری تبعات یک رویداد در بین نویسندگان و حتی روزنامه نگاران عصر ما کم نظیر است. آلکسیی ویچ در مصاحبه مفصلی که با ماشا گسن