قطع پی در پی روابط کشورهای عربی با ایران بار دیگر ضعف دستگاه دیپلماسی دولت یازدهم را آشکار کرد. ما نشستیم فکر کردیم که دستگاه دیپلماسی چطور می توانست از این قطع روابط جلوگیری کند. یک سری قصور و کوتاهی در عملکرد این دستگاه مشاهده کردیم که عنوان می کنیم:

1) دولت باید قبل از هجوم خیرخواهانه دلسوزان به سفارت عربستان با کل جهان قطع رابطه می کرد. بعدش هر کس دلش می خواست کادو می آورد و روابط را از سر می گرفت. دیپلماسی عزتمندانه جز این نیست.

2) همگان دیدیم که دیپلماسی لبخند به روی کشورهای دنیا نتیجه ای جز قطع روابط برای کشور نداشت. (برجام هم که از دستاوردهای دولت سومالی است) بارها گفته ایم که دولت باید به جای دیپلماسی لبخند از دیپلماسی اخم، قهر، دیگه اس ام اس نده و همینطور دیپلماسی فعال تو اینستاگرام هم بلاکت کردم استفاده می کرد که کشورهای دیگر فکر نکنند خبری شده. البته هنوز هم دیر نشده است.

3) بی توجهی به کشورهای صاحبنام قاره آفریقا همچون کومور، جیبوتی و... و چسبیدن به جزیره ای کوچک در غرب آفریقا و اصرار به بازسازی روابط با این جزیره از دیگر اشتباهات دولت یازدهم است که موجب قطع روابط این کشور ها با ایران شده است.

4) اینکه عده ای جوان درگیر شور و حرارت شوند و بخواهند سفارتی را فتح کنند در همه جای دنیا امری طبیعی است، نکته اینجاست که وزارت خارجه چه اقدامی برای جلوگیری از این اقدامات کرد؟ متاسفانه در روز اشغال سفارت نه آقای ظریف نه عراقچی نه تخت روانچی نه حتی معاون عربی و آفریقای وزارت خارجه روی دیوار سفارت حضور نداشتند و با این حال قصور را گردن نهادهای دیگر می اندازند.

5) انتقادات تنها متوجه وزارت خارجه نیست. از آقای رئیس جمهور هم انتظار داشتیم برای آرام کردن فضا لااقل استعفا می دادند. حالااستعفا نه، حداقل وزیر خارجه را عزل می کردند. متاسفانه این دولت اهمیتی برای آرامش فضا قائل نیست.

اسناد و مدارکی غیرقابل انکار وجود دارد که روسای کشورهای عربی طی پیامی ضمن ابراز همدردی و همراهی با احساسات پاک تسخیرکنندگان سفارت اعلام کردند قطع روابطشان به هیچ وجه به حمله و آتش زدن و... ربطی نداشت و تنها دلیلش دیپلماسی لبخند و عدم صدور بموقع بیانیه برای محکومیت آنها بود. باید دید آیا دولتمردان باز هم بی توجه به اسناد و مدارک غیرقابل انکاری که در دست ماست به مسیر نادرست دیپلماسی ادامه می دهند یا خیر.