برخوردهایش راحت است؛ ازاین رو چندان به هم جناحی هایش شباهت ندارد. حین مصاحبه پایش را از راحتی سرپایی درمی آورد و روی پای دیگرش می اندازد. گاهی هم که خسته می شود، سیگاری می گیراند. بحث ما درباره اصولگرایان و انتخابات تهران است که او کوتاه نمی آید. نه انتقادات هم جناحی هایش را قبول دارد و نه تقصیری را متوجه خود و همکارانش در این شکست می داند. از فهرست تهران دفاع می کند و اعتقادی به این ندارد که خروجی فهرست میل به تندروی داشته است؛ البته اضافه می کند شاید می شد کمی آن را معتدل تر بست. هرجا صحبت از شکست اصولگرایان در تهران می شود، از پاسخ طفره می رود و می گوید سوال بعدی.... گاهی هم سریع ارجاع می