در روزگاری که هنوز نام ها می توانند متضمن کیفیت نسبی یک ساخته سینمایی باشند، کمتر پیش می آید که بدون درنظرگرفتن شهرت فیلم ساز و سابقه او به تماشای فیلمی برویم. برای همین، سرخوردگی حاصل از تماشای «50 کیلو آلبالو» بیشتر از هرچیز به ساختار فیلم مربوط می شود که در قیاس با ظاهر خوش آب ورنگ فیلم قبلی مانی حقیقی؛ «اژدها وارد می شود» شاید به تعمد فیلمی بدساخت و بی نمک از آب درآمده است. فیلمی که به گفته کارگردان قرار بوده یک فیلم مفرح با الهام از کمدی-رمانتیک های دهه 30 و 40 سینمای آمریکا و مشخصا فیلم های هاوارد هاکس باشد، ملغمه ای از قصه ای کلیشه ای و تکراری، شوخی های تاریخ مصرف گذشته و صحنه پردازی