شخصیت انسان در دوران کودکی از طریق بازی و تعامل و رابطه اجتماعی با همسالان و همبازی ها و دوستانش شکل می گیرد و طی این تعامل، خودش و عواطفش را می شناسد و الگوهای روابط بین فردی را می آموزد. به حالت نسبتا پایداری که کودک بیشتر اوقات به تنهایی بازی کند و در جمع همبازی ها و همسالان شرکت نکند، گوشه گیری گفته می شود.

بی میلی اجتماعی: کودک اشتیاقی برای بازی با همسالان خود (آشنا و ناآشنا) ندارد و زمانی که با کودکان است، ترجیح می دهد به تنهایی بازی کند و شیء گراست تا مردم گرا و نکته مهم این است که در این حالت از تعامل با همسالان ترس ندارد و در صورت اجبار، وارد فعالیت گروهی می شود و بخوبی با دیگران تعامل می کند.