«دکتر بشارتی گیوی»، اسمی که تا بر سر زبان ها جاری می شود، خاطرات خوش کلاس های استادی را به یادها متبادر می کند که پر بود از درس زندگی. کلاس های استادی که در لابه لای مطالب غنی علمی اش، با چهره ای بی وقفه خندان، به پرورش شاگردانش می پرداخت، تا مهندس متعهد متخصص و دانشجوی عالم عامل بسازد. استادی که امکان ندارد شاگردش بوده باشی و پس از اتمام ترم تحصیلی، از تمام شدن فرصت پای درس او نشستن خوشحال شده باشی. استادی که اگرچه در کرسی تخصصش دانشمندی پرتجربه بود اما در مقام استادی اش، مربی ای بود الهی. چه بگویم از او که همیشه ما را به خواندن روزی یک صفحه از قرآن و یک صفحه از مفاتیح الجنان و صد البته یک صفحه از کتاب مشهورش توصیه می نمود. تا جایی که این سه صفحه را برای دانشجویان خودش یعنی دانشجویان مهندسی مکانیک دانشکده فنی واجب می دانست.