این یادداشت به تداعی های فلسفی بسیار خوب فیلم «کفش هایم کو» ساخته کیومرث پوراحمد می پردازد: چند عنصر فلسفی هایدگری مورد بررسی قرار می گیرد: عناصری همچون سرگردانی انسان مدرن، بی خانمانی انسان در این عصر، فراموشی هستی، تنهایی انسان مدرن در جمعیت.

در فیلم وقتی حبیب کاوه مدام با خودش تکرار می کند که «اگر راه خانه ات را گم کردی آلزایمر گرفته ای!» و این جمله را در ابتدای فیلم وقتی افسرده است و هنوز آلزایمر ندارد، تکرار می کند، مسله ای کلیدی و اندیشه انگیزی را به ببینده انتقال می دهد چرا که انسان مدرن از آنجا که ایستادنگاهی (خانه) ندارد لاجرم نمی تواند نظرورزی کند و با از دست دادن وجه نظرورزانه،