کارگری به حضور امام صادق(ع) آمد و عرض کرد: من نمی توانم با دست خود کار کنم، به تجارت و روش داد و ستد نیز آگاهی ندارم و سخت تهی دست و محتاج می باشم.

امام صادق(ع) فرمود: با سر خود، کار کن و از مردم بی نیازی بجوی، این را بدان که رسول خدا(ص)، سنگ بر دوش خود می نهاد و آن را به باغچه ای از باغچه های خود می گذارد.

همچنین ابوعمرو می گوید: امام صادق(ع) را دیدم که بیل در دست دارد و با لباس خشن، در باغی کشاورزی می کند، به گونه ای که قطرات عرق از گردنش می ریخت.

عرض کردم: فدایت شوم، بیل را به من بده تا به جای شما کار کنم. حضرت فرمود: «انی احب ان یتاذی الرجل بحرالشمس فی طلب المعیشه» همانا من دوست دارم که انسان در کسب روزی، از حرارت تابش خورشید، رنج بکشد.»