نمایش «راه مهر راز سپهر» را در آیین گشایش و آغاز آن دیدم؛ نمایشی که فراتر از چشمداشت و گمان من بود. نمایش هایی که از این پیش دیده ام و برگرفته از داستانی از شاهنامه بوده اند، هیچ یک سرشت و ساختار درونی و نهادینه این نامه نامی گرامی را، به گونه ای ستوده و سزاوار باز نمی تافته اند و به نمود فنی آورده اند.

«راه مهر راز سپهر» در آن میان، تنها نمایشی است که راهی به جهان فسانه رنگ شاهنامه توانسته است گشود و نشان و نمودی از راز شگرف و نهان آن را فرا دید توانسته است آورد. کامگاری کارگردان این نمایش که خود نیز متن آن را نوشته است، در نمودن این راز و گشودن آن راه، بیش و پیش از هر توان و شایستگی