«کانتن عصبی بود و برای ادامه بازجویی توان کافی نداشت؛ پس، لباس پوشید و بیرون رفت تا ذهنش کمی باز شود. راهی را پیش گرفت که برایش آشنا بود. سرمای سوزانی بود و باد منجمدکننده یی به صورتش می خورد. کانتن همه کسانی را که می توانستند قاتل باشند، در ذهنش مجسم کرد: گوئارداک، پترود، احمد، خانم وردو و داوید و پی یر واسر. متوجه شد که هرچه پیش تر می رود، مظنون ها هم بیشتر می شوند. مقتول آن قدر در کارخانه تنش ایجاد کرده بود که نمی شد جلوی خشونت را گرفت؛ ولی کی این کار را کرده بود؟ کی هم دست کی بود؟ چه کسی و چرا؟ آسمان گرفته و تاریک بود و برفی ریز که بر سطح زمین نشسته بود با باد به هوا می رفت. کانتن راه برگشت به کارخانه را پیش گرفت تا بازجوئی ها را ادامه دهد...».