با وجود افول ژاپنی ها که روزگاری قهرمان المپیک بودند، امروز نبرد ایران ژاپن می تواند نقطه عطفی برای دوتیم باشد، بویژه برای ایرانیان که چشم بادامی ها را رمز رسیدنشان به المپیک می دانند. اکنون 90 درصد گرفتن سهمیه آسیا در گرو این پیکار است، هر چند از چین مرموز که دگرگون شده به میدان آمده است، نباید غافل شد.

ژاپنی ها دیگر پاسورهای افسانه ای را مانند نکودا،اوسامی و ناریتا ندارند و فوکوتسو با قد کوتاهش روی تور یک نقطه ضعف برای میزبان به شمار می آید. از طرفی پنجه هایش سرعت بازیگردانی ندارد. در تیم ژاپن، سرعت بالاو تنوع حملات هنوز یکی از ویژگی های بزرگ آنهاست. ایشی کاوا که در لیگ ایتالیا بازی می کرد و گاهی مثل جام جهانی سال پیش، معادلات را برهم می زند، بر تارک تیم ژاپن می درخشد. شیمزو دیگر ژاپنی مطرح در بازی امروز است که روزگاری قهرمان بوکس بود. او با ضربات دست چپ خود در قطرپاسور ترکیب ژاپن پخته تر شده و بچه های ایران باید مراقب حملات او باشند.

ژاپن حدود شش سانتی متر از ایران با میانگین 196 سانتی متر کوتاه تر است. این تیم روی دفاع سرعتی مشکل دارد و قدرتی زن های ما می توانند از کوتاهی قد مدافعان بویژه فوکوتسو (180سانتی متر) بهتر استفاده کنند.

شهرام محمودی، امتیازآورترین بازیکن ایران برابر فرانسه بود. او با 19 امتیاز، موثرترین بازیکن زمین لقب گرفت و بعد از او، میلاد عبادی پور با 14 امتیاز دومین بازیکن امتیازآور ایران. در آن سو آنتونیو روزیر و کوین تیله با 18 و 13 امتیاز بهترین های فرانسه بودند، اما آنها بیش از این که خودشان امتیاز کسب کنند از اشتباهات بازیکنان ایران سود بردند.

فرانسه 20 امتیاز از اشتباهات تیم ایران به دست آورد. لوزانو مربی باتجربه ای است که بعد از دیدن نقاط ضعف تیم، این ضعف ها را پیش از بازی با ژاپن برطرف می کند.