در اجرای این مصوبه، یورش به مطبوعات در فروردین سال 1342 به بهانه تیراژ پایین انجام شد و جهانگیر تفضلی، وزیر مشاور و معاون تبلیغاتی دولت علم به دستور محمدرضا حدود 75 روزنامه و مجله را تعطیل کرد. شاید به جرات بتوان گفت که از این تاریخ تا آغاز اوج گیری انقلاب اسلامی ایران هیچ نشریه ای مجوز انتشار نیافت مگر این که کاملا در اختیار دولت و جناح های حاکمه بود یا این که مطالبش به قدری تخصصی بود که هیچ رنگ و بویی از سیاست و مسائل و مشکلات اجتماعی را نداشت. این طرح باعث بیکاری طیف زیادی از اهل مطبوعات شد. اما هدف علم این بود که با تحمیل گرسنگی به روزنامه نگاران چهره های مورد نظر خود را با کمترین قیمت ممکن