یکی از دستاوردهای هنر و رسانه در جهان امروز عطشی است که می تواند در مخاطب خود بیافریند. عطشی که گاه حقیقی و گاه کاذب است. گاه بسان واقعیتی برآمده از فطرت و عمق انسانیت و گاه سرابی ناشی از توهمات و القائات شیطانی است. رسانه ابزاری است که می تواند چونان چاقویی در دست طبیب به احیای بیمار منتهی شود یا در دست زنگی مست هم به خود و به دیگران آسیب هایی جبران ناپذیر برساند.عطش معنویت یکی از دستاوردهای مهمی است که می تواند در هنر متعالی و رسانه های متعهد دنبال شود و به منصه ظهور و بروز برسد. رسانه برای ایجاد این حس در مخاطب خود بایستی دو نکته مهم و اساسی و دو میدان فراخ و البته سهل و ممتنع را به خوبی بازشناسد و از آن بهره گیرد.