فارغ از ضعف و قوت، تنوع شگردهای فرمی، تسلط یا خامدستی نویسنده در روایت پردازی؛ «تهرانیا»، مجموعه هفت داستان کوتاه از مسعود بخشی، خالق وضعیتی است که در آن هر تضادی به ابهام بدل می شود. اساسا تهران «تهرانیا» واقعی تر از تهرانی است که می شناسیم. در این داستان ها، تهران بیش از آن که به جغرافیای خاصی ارجاع بدهد، در حکم وضعیتی بروز می کند که ممکن است احساس ما از تجربه هر مکانی را به احساسی از تهران یا رگه ای از این شهر سوق بدهد. برخلاف تصور اولیه، «تهرانیا» درباره تهران یا ساکنان تهران نیست. بنابراین نمی توان آن را ذیل ادبیات شهری قرار داد. جذابیت این داستان ها بیش از هر چیز انتخاب نظرگاه هایی است که در آن ها هر تضادی به ابهام طنزگونه و توامان مرگ بار قلب ماهیت می یابد.