«نمی توانست. عادت نوشتن را از دست داده بود. دلش می خواست همه چیز را مو به مو روی کاغذ بیاورد. اما دیگر نمی توانست.» داستان «ناتوانی»، گرانیگاه دیگر داستان های مجموعه «تهرانیا» است. مفهوم ناتوانی در هفت داستان مجزا و در عین حال به هم تنیده این مجموعه مختصر، به چند کار می آید. یکی صورت بندی دو جور ناتوانی در کتاب، در دو داستان «ناتوانی» و «نویسنده این داستان ها کیه؟». دیگری ناتوانی و نابسندگی روایت شهر در قالب توصیف مکان ها و کوچه خیابان های شهر، که مورد اخیر پیوند می خورد با ادبیات معاصر ما. ادبیات شهری به ناگهان گونه مطلوب فضای ادبی ما شد، اما «شهری شدن/ نوشتن تنها میانجی محو شونده ای بود برای