«مرد گفت دارد یک رمان می خواند، اما هنوز تمامش نکرده. سوار ماشین زن بود؛ یک زانتیای نوک مدادی. خیلی وقت می شد با هم در بزرگراه گشت می زدند. گفت اسم رمان دگرگونی است. البته تغییر عقیده هم می شود ترجمه اش کرد. از یک نویسنده رمان نو به اسم میشل بوتور. بعد همان حرف هایی را زد که معمولادرباره رمان نو می زنند. به اشیا توجه دارد و حدیث حال انسان شی ء زده امروز است. اما برای آن که زن دلسرد نشود، خیلی سریع اضافه کرد البته میشل بوتور چنان آدم ها را ساخته، چنان کششی در داستان ایجاد کرده، چنان به درون آدم ها نفوذ کرده که خیال می کنی بالزاک یا پروست می خوانی...» این بخشی از داستان «دگرگونی» است از مجموعه