شاید در میان شاعران پیرو نیما، نتوان شاعری چون محمد حقوقی را یافت که در عین تسلط بی چون و چرایش بر قالب های سنتی و افضل بر همه، «ملک قالب ها» که قصیده است، به نوآوری روی آورده باشد و بیشترین کوشش را در شناساندن نیما و جهان شاعرانه و ارثیه شعری اش به خرج داده باشد و کمترین جایگاه تاریخی و ادبی را در نوشته های خود، برای خود در نظر گرفته باشد!

حقوقی شاعری بود که موفقیت شاگردان نیما در دهه40، بخش اعظم اش مدیون نقدها و از همه بیشتر، کتاب فخرآور «شعر نو از آغاز تا امروز» اوست و این البته همه ماجرا نبود؛ نقش او در ویرایش شعر ممتازترین شاعران آن دهه، قصه ای ست همچنان ناگفته که شاید گاه اشارتی