چه زود یازده روز گذشت از آن پیچ مرگ در جاده نی ریز، روزها گذشت و در همین روزها، انواع یادبودها برای آن سربازان برگزار شد، یادبودهایی که بیشتر از آنکه نشانه ای از حمایت های دولتی داشته باشند، کاملاخودجوش و مردمی بودند؛ از خبردار ایستادن دوساعته یک بازیگر خوزستانی تا شست وشوی رایگان لباس های خدمت در یکی از خشکشویی های کرمان. کوچه های شهرهای مختلف حجله بسته اند بر این عزا اما دیگر کسی نگران خدمت آنهایی که پر کشیده اند نیست، همه نگران آینده وضعیت سربازی هستند. برای یک بار هم که شده، بغض مردم از یک فاجعه تلخ، آنها را وادار کرده گله های خود را از سیستم سربازی در ایران بیان کنند. آنها خواستار تغییرات