روند هزینه و درآمد خانوارها طی 10 ساله گذشته صعودی بوده و غالبا هزینه خانوارها بیش از درآمد آنها بوده، اما اوج این اختلاف سال 91 است.

بررسی آمار هزینه و درآمد خانوارها نشان می دهد که تقریبا همیشه هزینه خانوارها بیش از درآمد آنها بوده است. در برخی سال ها این اختلاف کمتر و در برخی سال ها این اختلاف بیشتر بوده است. در سال 85 و 86 هزینه و درآمد بیش از دیگر سال ها به هم نزدیک منطبق بوده. اما در سال هایی مانند 83، 84، 87، 88 و 89 این اختلاف کمی بیشتر شده است. سال 90 اوج اختلاف درآمد و هزینه خانوارها بوده است به گونه ای که درآمد خانوار در سال 90 معادل یک میلیون و 100 هزار تومان و هزینه آنها یک میلیون و 600 هزار تومان بوده است. در سال 93 که آخرین سال مورد بررسی مرکز آمار است درآمد حدود دو میلیون و 300 هرار تومان و هزینه ها دو میلیون و 400 هزار تومان عنوان شده است.

با این حال کارشناسان معتقدند آمارهای مربوط به میزان درآمد خانوارها خیلی دقیق نیست و استناد گزارش دخل و خرج خانوارها به صورت پیمایشی انجام می گیرد، به نحوی که به صورت میدانی از خانوارها راجع به مخارج شان و در انتهای مصاحبه از درآمدشان سوال می شود و به طور طبیعی هیچ جای دنیا مردم علاقه ای به ابراز واقعی درآمدشان ندارند. آنچه درخصوص دخل و خرج خانوارها بیان می شود بیشتر میانگین درآمد و هزینه را به تصویر می کشد و در بعضی شهرها خیلی بیشتر و در بعضی هم خیلی کمتر. در یک جامعه ناهمگون مانند ایران که هر بخشی از آن از نظر توسعه یافتگی با بخش دیگر متفاوت است نمی توان میانگین محاسبات را مبنا قرار داد چون در این حالت بخش بسیار زیادی از اطلاعات از بین می رود و نادیده گرفته می شود. ما تعداد بسیاری شهر کوچک داریم با جمعیت چندهزارنفری و در مقابل کلانشهرهایی با جمعیت چندمیلیونی که هزینه های زندگی در آن به شدت متغیر است. دستمزدها در نواحی مختلف متفاوت است. بر این اساس اعلام میانگینی از هزینه ها و درآمدها هیچ تصویری از جامعه ایران به دست نمی دهد. به گفته راغفر، این آمار حتی در تعیین خط فقر هم موثر نیست، چون ما دارای یک خط ملی فقر نیستیم و این خط در مناطق مختلف بسیار متفاوت است.