این چه عادت و اخلاق و رفتاری است که بسیاری از ما، شیران «پشت صحنه» و بره های «روی صحنه»ایم!

امکان ندارد دو یا چند نفر از ما ایرانی جماعت، بیرون از روابط رسمی و کاری، مجالی برای گپ و گفت پیدا کنیم و سفره دل آزرده از ناروایی ها را برای یکدیگر نگشاییم و پهنه سینه سوخته از جفاها را بر عرشه زبان حسرت زده از کژ و کوژی های موجود در جامعه را نگستریم، لابد به اعتراض و نارضایتی از روند امور و اوضاع و احوال پیرامون!

چه حکایت ها می گوییم از نمونه هایی شرم آور و شگفت انگیز در زمینه فساد اداری و قانون گریزی و اجحاف و کلاشی و تبعیض و هزار جور دوز و کلک دیگر که شخص خودمان، آری شخص خودمان با آنها روبه رو بوده ایم و بلایی بوده که به سر خودمان آورده اند یا دست کم شاهد و ناظرش بوده ایم در برخورد با دیگران.