زنده بودن هزار حسن داشته باشد یک عیب بزرگش این است که باید بنشینی و خبر مرگ دیگران را بشنوی و جز تسلیم و رضا چاره ای مقابل خود نبینی. هیبت و عظمت مرگ از همین است که وقتی بیاید هیچ کاری نمی توان کرد. دو چیز اگر نبودند بشر روزی هزار بار ادعای خدایی می کرد. یکی همین «مرگ» است که با علم و دعا و خواهش و اتفاق نمی شود جلویش را گرفت. هر چیزی چاره دارد جز مرگ. از هر امری می شود گریخت الااز مرگ. هیچ امری به اندازه مرگ «عجز بشر» را به رخ بشر نمی کشد. ما عین آنها که مستاصل می شوند و هیچ راهی به عقل شان نمی رسد و هیچ کاری از دست شان برنمی آید، دربرابر اخبار تلخ تر از زهر مرگ دوستان و عزیزان و بزرگان مان،