30 سال پیش در هر شهر ایران که وارد می شدی، برای درک گذشته و تاریخ آن شهر می توانستی به محله های قدیمی مراجعه کنی؛ محله هایی که با وجود خانه های چند صد ساله، زندگی همچنان در آنها جاری بود. اما ورق چرخید و مردم فریفته برق و زرق زندگی مدرن شدند. خانه هایی را که نشانه تاریخ و هویتشان بود رها کردند و در نقاط دیگر شهر ساختمان های بی قواره و چندطبقه ساختند. اینگونه بافت تاریخی شهرها ارزش خود را از دست داده و به انبار تجار تبدیل شدند یا مامن معتادان و بی خانمان ها. پس از مدتی هم این خانه های قدیمی را به هر بهانه ای خراب می کردند تا ساختمان جدیدی به جایش برپا کنند.