جشن سالیانه یکی از نشریات به اصطلاح سینمایی برگزار شد و باز هم همان قصه های پوسیده و کهنه تکرار شد! باز هم فرش مثلاقرمز و رژه مدهای عقب افتاده و لباس های یاجوج و ماجوجی، باز هم تجمع گروهی به اصطلاح هنرپیشه و فیلمساز ورشکسته، بازهم گنجاندن نیش و کنایه های خاله زنکی لابلای حرف های شصت من یه غاز و حرکات دن کیشوت وار و بعد هم به به و چه چه زدن های پاچه خوارانه که بابا استاد! چه گفتی! حقشان را کف دستشان گذاشتی! ، بازهم جوایز فرمایشی و شوخی های لوس و آبکی و نچسب، بازهم سر و وضع های آنچنانی و حرکات قبح شکنانه، بازهم اشک و آه برای سینمای طاغوت و عوامل آن که حیف! انقلاب شد و نگذاشتند آن نوابغ روزگار هنرشان را به منصه ظهور برسانند!