دیروز همین طوری در حال نوشتن نامه به رئیس جمهوری مانند خیلی از دوستان دیگر بودیم. به یکباره از گفت و گوی نیمه ویژه خبری تماس گرفتند. پرسیدند: نظر شما درباره هدایت تحصیلی چیه؟ ما هم فرمودیم: شما مساله فیشا، و حواشی دیگه که می شه دولت رو باهاش مورد انتقاد قرار داد ول کردی رفتی سراغ هدایت تحصیلی! مجری که خیلی کلا به حوزه اجتماعی علاقه داشت، گفت: نخیر آقا این مساله خیلی مهمه تو خیلی از کشورهای پیشرفته اصلا پایه رشد کشور هدایت براساس استعدادهاست. ما هم که دیگر ته کارشناس در همه زمینه ها مانند خیلی هموطنان عزیز هستیم فرمودیم: از نگاه یک ایرانی غیور فرقی نمی کند که در چه رشته ای تحصیل کند چرا که در نهایت در همه زمینه کارشناس است و قدرت اظهار نظر دارد. مجری که خیلی از این جواب بجا و متین بنده به وجد آمده و موج مکزیکی در استودیو مرکزی به راه انداخته بود، پرسید: خب الان بخش قابل توجهی از شهروندان بچه ها را به رشته تجربی هدایت می کنند نظر شما چیه؟ ما هم باز خیلی کارشناسانه خاطرنشان فرمودیم که کلا مملکت به هیچ چیزی نیازی نداره الاپزشکی.خدارو شکر همه ملت هم فکر می کنند که از همه فرزندان دلبندشان حداقل یک بهرام فلیمینگ یا شهرام پاستور(نسخه ایرانی) از کار در می آید و در همین راستا هم همه به صورت زورکی دوست دارند به آن سمت هدایت تحصیلی شوند. مجری که ظاهرا برخلاف برخی هموطنان عزیز اندکی سرانه مطالعه اش بالابود، گفت: کارشناسی درآن سوی دنیا معتقد است که در کشوری اگر افراد براساس استعداد و پتانسیل هایشان هدایت نشوند و تنها به دلیل جو و موج، راهشان را انتخاب کنند در حقیقت همه بیکارند. ما که دیگر خونمان از این همه غربزدگی به جوش آمده بود، جواب دادیم: خیلی اشتباه می کنند. شما هم این سوسول بازی ها و قرطی بازی های افرادی همچون برتراند راسل و آنتونی بوبنز این روشنفکران را تکرار نکن. مجری که از این همه درایت و تدبیر ما همچنان در وجد به سر می برد از ما درخواست کرد که بزودی نامه مان را به رئیس جمهوری درباره پرونده های اقتصادی منتشر کنیم که از این موج نامه نویسی در بین برخی دوستان دلسوز جا نمانیم! در پایان هم ما به مجری تاکید فرمودیم که اگر از توی ماجرای هدایت تحصیلی انتقادی چیزی از دولت برمی آید دریغ نفرمایند!