درختستان تجسم یافته در آثار سحر اسماعیل طهرانی در گالری نگر، از دو منظر قابل توجه است: اول از بعد تکنیک و اجرا، تلفیقی از نقاشی روی بوم، فوم، مقوا و سفال نقش برجسته و سرامیک لعابدار که پیش روی ماست. شاید از معدود کسانی که سفال و لعاب را در کاربردی خارج از ماهیت سنتی استفاده کرده، سحر طهرانی است و آن نگاهی کاملا مفهومی است که قطعا حکایت از اعتماد به نفس و شهامت وی دارد. در پالت رنگی وی، گستره ای از آرام ترین رنگ آمیزی های رمانتیک تا حسابگری های سمبولیستی و شور و هیجان های اکسپرسیونیستی بنا به نیاز و موقعیت هر تابلو، دیده می شود. از عادت شکنی های دیگر این هنرمند، خرد کردن قالب یک خشت سفال است که درک آن برای عادت طلبان مشکل ولی شدنی است. دوم، بعد بیانی و موضوعی آثار است که سحر طهرانی با یک پرسوناژ وارد میدان شده؛ درخت. درخت های او همه بار بزرگان یک تاریخ را به دوش می کشند. پیکره هایی ساده، استوار و با مختصری حرکت. این درخت گاه یک عارف می شود، گاه یک شاعر، گاه یک پهلوان و مبارز و... همه تاریخ اسطوره های سحر با نمایشی از پیکره های دست به آسمان بلند شده و رنگ هایی که بیانگر ماهیت هر درختی از این درختستان است، تدوین یافته است. همین و بس، بدون دست یازیدن به زمین و آسمان. اوراق تاریخ قهرمانان و اسطوره های سحر خواندنش سخت است ولی دیدنش آسان، تجربه ای که باید بشود.