قبل از اینکه وارد مبحث نه چندان جذاب تفسیرهای فیلسوف ارجمند هایدگر از هنر ونسان ون گوگ، هنرمند برجسته هلندی شویم، باید کمی به حال وهوای نقاشان پسا امپرسیونیسم در قرن نوزدهم بپردازیم. این پرداختن به حال وهوا می تواند حال و هوای ما را نیز کمی عوض کند. اما اجازه دهید که به عقب تر از این دوستان نیز برویم. گسست نقاشی کلاسیک با مابعد خود، از اواخر قرن نوزدهم و قبل از جنگ جهانی اول آغاز شد. این گسست در ابتدا از نکات و مفاهیمی مانند واقعیت و عینیت آغاز شد. سوالی که هم واقع گرایانی چون گوستاو کوربه و هم رمانتیک ها مطرح می کردند این بود: «واقعیت و تصویری که ما از جهان درک می کنیم چه نسبتی با عینیت و آنچه