یکی از مهم ترین دستاوردهای سینمای پس از انقلاب ایران، تولد یک زیرژانر یا زیرگونه به نام فیلم های دفاع مقدس است که طبیعتا در سینمای پیش از انقلاب وجود نداشت. ساخت این فیلم ها با شروع جنگ تحمیلی شروع شد و بعدها شکل منسجم تر و متنوع تری به خود گرفت. ابراهیم حاتمی کیا، زنده یاد رسول ملاقلی پور، جمال شورجه، محمدعلی باشه آهنگر، زنده یاد فرج الله سلحشور، کمال تبریزی، مسعود ده نمکی، علی شاه حاتمی، زنده یاد سیف الله داد، پرویز شیخ طادی، احمد مرادپور و احمدرضا درویش فقط برخی از فیلمسازانی هستند که آثار قابل توجهی در زمینه فیلم های دفاع مقدس و حوزه سینمای مقاومت و انقلاب دارند. سفر به چزابه، عقاب ها، دکل، افق، سجاده آتش، مردی شبیه باران، کانی مانگا، پلاک، اتوبوس شب دیده بان، مهاجر و عملیات کرکوک برخی از نمونه های فراوان این آثار هستند.

تعداد جوایز و افتخارات سینمای ایران در سال های پس از انقلاب به قدری زیاد است که اشاره به همه و حتی بخشی از آنها در این مقال اندک امکان پذیر نیست، اما آنچه نمی توان آن را انکار کرد، این است که موج موفقیت های جهانی سینمای ایران در پس از انقلاب شروع شد و کارگردان های قدیمی و تازه نفس از دهه 60 به بعد بود که در جهان درخشیدند و سینمای ایران را به جهان عرضه کردند. مجید مجیدی که با آواز گنجشک ها در جشنواره فیلم برلین درخشید و رضا ناجی برای بازی در همین فیلم، جایزه بهترین بازیگر جهان را به دست آورد، فقط یکی از این حضورهای موفق است. مجیدی برای بچه های آسمان نامزد اسکار شد، اما سال ها بعد اصغر فرهادی این جایزه را برای جدایی نادر از سیمین به دست آورد.

فرهادی چندی پیش جایزه بهترین فیلمنامه را برای فروشنده از جشنواره کن دریافت کرد و شهاب حسینی هم برای این فیلم برنده نخل بهترین بازیگر شد. زنده یاد عباس کیارستمی هم از موفق ترین چهره های سینمای ما در عرصه جهانی بود و نخل طلای کن را برای ساخت «طعم گیلاس» در کارنامه داشت.