قدرت در یک تعریف ساده عبارت است از توان وادارسازی فرد یا افراد به انجام کاری یا برعکس، منع آنان از انجام کاری. این نوع قدرت ابتدا به صورت فیزیکی بود؛ یعنی خواه ناخواه در جوامع ابتدایی آنانی که جثه و توانایی بدنی بیشتری داشتند، از این قدرت نیز برخوردار می شدند. قدرت یا از حق حاصل می شود یا از زور و پول و خونریزی. قدرتی که با حق همراه باشد، اقتدار را سبب می شود و اگر با زور، پول و خونریزی همراه باشد، استبداد را ایجاد می کند. نمونه اول شامل افرادی همچون پیامبران و شخصیت های کاریزمای دینی و اخلاقی است که به واسطه رعایت جانب حق، دارای اقتدار شدند. بوعلی سینا به شاگردش گفت؛ پیامبر یک بار فرمود شبانگاه