اهالی خیابان صف به دیدنش عادت کرده اند؛ آنقدر که دیگر کسی یادش نمی ماند برای بنای در حال فرو ریختن غصه بخورد. بنای آجری نبش کوچه شهید امید آزادیخواه.

تا نیمه بنا را رنگ زرد روشن زده اند و حاشیه پنجره ها را آبی کرده اند تا شاید با ردیف مغازه های کیف و کفش فروشی هارمونی بیشتری داشته باشد. نیمه بالایی اما با نمای آجر خام و پنجره های چوبی خودرنگ، از قدیمی بودن ساختمان متروکه خبر می دهد. سقف طبقه دوم تقریبا از بین رفته و آفتاب از لابه لای تکه پاره های آن، داخل بنا را روشن می کند. در اصلی بنا داخل کوچه است. همان جا که یک سطل انباشته و انبوهی زباله اطراف آن، دید بیننده را مختل می کند. آنقدر که به زحمت می توان در مورد اینکه در و پنجره بنا زمانی بسیار زیبا بوده، خیال پردازی کرد.