امروزه، تغییر و تحولات سریع عوامل محیطی، میزان پیچیدگی و ابهام را افزایش داده و مدیریت سازمان ها را با چالش های جدی رو به رو کرده است. در چنین شرایطی، استفاده از پارادایم قدیمی فرماندهی و کنترل که بر تخصص گرایی و کارآیی تاکید دارد و منجر به ایجاد سازمان های چندبخشی شده است، چاره ساز نیست. در محیطی که نشانه های اصلی آن توسعه روزافزون دانش و فناوری است، حیطه های کسب وکار شکل سنتی خود را از دست داده و در اشکال نوینی ظاهر می شوند. این شرایط محیط کسب وکار را به محیطی رقابتی و پر از چالش تبدیل کرده و پارادایم جدیدی را طلب کرده است. در پارادایم های جدید کسب وکار بزرگ ترین امتیاز رقابتی، «توان یادگیری» است.