امروز دوم محرم است. بنابه نقل بسیاری از گزارشگران تاریخ در چنین روزی کاروان حسینی به سرزمین کربلارسید.

برای کربلاکه سرزمینی در کرانه غربی رود فرات و مرز میان دشت و صحراست، تاریخی پرسرگذشت روایت کرد ه اند. این منطقه در دوره ساسانیان جزو بابل محسوب می شده و در این دوران سرزمینی آباد بوده که بدویان شام و حجاز برای تامین آذوقه به این سرزمین آمد و رفت داشتند، اما بعدها رو به خرابی نهاده است. به گونه ای که بعد از فتح آن از سوی سعد بن ابی وقاص در دوران خلیفه اول و سال 12 هجری، فرمانده سپاه مسلمین نتوانست بدی آب و هوای این منطقه را تحمل کند و مجبور به ترک آن شد.

درباره اطلاق نام کربلابه این سرزمین هم اختلاف نظر وجود دارد و پژوهشگران آن را واژه ای عربی، عبری، آرامی یا بابلی می دانند. معنای مختلفی هم برای سرزمین کربلادر نظر گرفته شده است. یاقوت حموی، جغرافیدان قرن هفتم هجری نام این شهر را به معنای سستی در گام ها گرفته است.

گروهی دیگر هم معتقدند که کربلابه زبان آرامی به معنای جایگاه نماز و نیایش یا حرم خدایان بوده است. درنگی کوتاه درباره هر یک از این معانی، نشان می دهد که هر کدام از این معانی با سرگذشت کربلاهمخوانی دارد. کربلاسرزمینی است که در آن گام ها سست می شود و حریمی است که عاشقان آرزوی نماز و نیایش در آن را دارند. اما این محل در فرهنگ عمومی شیعه نام های دیگری دارد و بسیاری آن را سرزمین درد و بلاو امتحان و ابتلامی دانند. معنی کربلاهرچه باشد، فرقی ندارد چون کتاب کربلارا باید دوباره نه بلکه صدباره خواند و از آن درس گرفت و باید به این سوال پاسخ داد که کربلاو امام حسین(ع) در کجای زندگی ما قرار دارد.