چند روز دیگر نمایشگاه مطبوعات شروع می شود. در واقع این چیزی که هر ساله در مصلای تهران برگزار می شود، اسمش نمایشگاه است وگرنه با مفهوم و مصداق «نمایشگاه» فاصله بسیار دارد. خودزنی نمی کنم و مطبوعات را –خدایی نکرده- خوار و ذلیل نمی کنم. عرضم این است که مطبوعات بندگان خدا چیز زیادی برای عرضه در نمایشگاه ندارند. نه پیشرفت فوق العاده ای کرده اند، نه به جای ویژه و موقعیت ممتازی رسیده اند و نه تغییری در کم و کیف شان اتفاق افتاده. چرا: از این جهت که تیراژشان به حداقل رسیده و بازارشان کساد شده و رونق شان مطلقا از بین رفته و دچار تغییر و تحول شده اند اما چیزی که به آن ترقی و رشد و توسعه می گویند برای هر