تهران بازنمایی شده در روایت «پنج ثانیه برف» عباس جمالی در مقام نویسنده و طراحی و کارگردانی مرتضی میرمنتظمی، تهران مخوف و زیست ناپذیر و دیستوپیایی است که نفس ها را به شماره انداخته و چشم اندازهای پیش رو را در غبار، مه، اندوه و رویاهای دست نیافتنی، از نظرها پنهان کرده؛ تهرانی که جنوب و شمال آن را می توان با چنارهای در حال احتضار خیابان ولیعصر تخیل کرد که چگونه فقر و غنا را به هم متصل می کند تا بشود از دل وضعیت تاریخی اینجا و اکنون، شکاف های جنسیتی و طبقاتی را بهتر از گذشته به نظاره نشست. تهرانی که می توان به تنه چنارهایش تکیه داد و سخن گفت، همچنان که می توان بر تنه تبرزده ا ش نشست و شعری سرود.