از آخرین تجربه کارگردانی سمانه زندی نژاد سه سال می گذرد. چنین فاصله زمانی بین کار دوم و سوم برای کارگردانی که با دو نمایش ابتدایی اش «به مراسم مرگ داداش خوش آمدید، 1391» و «عروسک های سکوت، 1392» توجه علاقه مندان و منتقدان تئاتری را به خود جلب کرد تا حدی طولانی به نظر می رسد. به ویژه که رویه سال های اخیر هنرمندان جوان ما نشان داده به محض روبه رو شدن با استقبال، پرکاری را در دستور کار قرار می دهند. زندی نژاد البته در تجربه هایی مثل «نسل آخر» یا «نسبیت خاص» سعی کرد مسیر سابق را حفظ کند اما در سومین تجربه اش به میانجی تغییر 180 درجه ای در استراتژی انتخاب متن و سپس به واسطه شرایط غیرقابل پیش بینی