تئاتر ایران در یک دهه اخیر و به واسطه گسترش کمی امکانات آموزشی با افزایش تعداد دانش آموختگان این هنر مواجه شده ولی متاسفانه جای خالی تدریس نظام مند حرفه بازیگری براساس چارچوب های مدون و حالاعلمی شده جهانی کاملامشهود به نظر می رسد. در این میان ماجرای قد کشیدن تک چهره ها اتفاقی سابقه دار به نظر می رسد که بدون برنامه ریزی مشخص دانشگاهی و به واسطه تلاش و استعداد فردی رخ می دهد. مرتضی اسماعیل کاشی از همین تک چهره های بازیگری است که به واسطه کوشش بسیار و عشقش به بازیگری در تئاتر دیده شد. سال های نخست حضورش به تمرکز بر شیوه ای خاص از بازیگری گذشت و حالایکی دو سالی است سبک دیگری از ایفای نقش را تجربه