«تنزه طلبی» و «عافیت طلبی» در شهید مطهری وجود نداشت. او با شجاعت و بی پروایی درگیر شهادت و ابهامات می شد و پاسخ می داد.

او برای خود «قداست ویترینی!» قائل نبود و برخی مواقع هزینه های این رفتار را هم می داد. این هزینه ها هرگز در مقابل دستاوردهای روشنگرانه و آگاهی بخش او قابل اعتنا نبود. این گونه رفتار در فضای نخبگانی امروز ما قدری کیمیاست!