مرکل تا 35 سالگی پشت دیوارهای بلند آلمان شرقی محبوس بود. بعد از فرو ریختن این دیوار آهنی، او که تا قبل از آن نتوانسته بود به جایی مسافرت کند، ناگهان به دامان سیاست پرتاب شد. در سال 1990 با یواخیم زاور آشنا شد، یک آشنایی که 8 سال بعد به ازدواج این دو در سن دیگو انجامید. اما مرکل بعد از ازدواج نیز هرگز فرصت کافی برای سفرهای ماجراجویانه پیدا نکرد. او هرگز به شدت زیگمار گابریل، که بارها از زیباتر شدن زندگی با کناره گرفتن از دنیای سیاست سخن گفته بود، از احساسش صحبت نکرده است. از طرفی او مانند امثال کهل که تا آخرین روز صدارتشان بر جایگاه سیاسی خود پافشاری کردند نیز نیست. مرکل بخوبی می تواند خود را خارج از دنیای سیاست تصور کند، کما اینکه درباره علاقه خود به کناره گیری از دنیای سیاست نیز صحبت کرده است. پس چرا باز هم برای دور چهارم نامزد صدارت شده است؟ بویژه که بخوبی می داند سیاست های مهاجرتی او چه تاثیراتی داشته است. در بهار سال 2016 او با آغوش باز از انتقادهایی که نسبت به او شد استقبال کرد و پذیرفت تصمیمات او باعث قطبی شدن جامعه آلمان شده است. اما اکنون نمی خواهد درست در زمانی که اتحادیه اروپا در افراطی ترین شکل ممکن در تاریخ خود دچار گسست و چندپارگی شده، دنیای سیاست را ترک کند. چنین کاری برای مرکل به منزله ناتمام گذاشتن وظیفه اش به عنوان صدراعظم آلمان است آن هم در ایامی است که دونالد ترامپ رئیس جمهوری امریکا شده است. او تنها12 روز بعد از پیروزی ترامپ بود که با صورتی رنگ پریده نامزدی اش را برای صدارت آلمان اعلام کرد و گفت: «فکر کردن درباره این مساله تمامی ندارد» و اینکه خیلی ها به او گفته اند در شرایط بی ثبات فعلی او باید «بار دیگر آنچه در چنته دارد از استعداد و هنر سیاست برای خدمت به آلمان رو کند.» دوست چندین ساله مرکل که شهردار سابق شهر هایبورگ است برداشت خود را از جملات مرکل این گونه می گوید: «آنگلامرکل زنی است با حس عمیق مسئولیت پذیری.»