از دوران اشکانی باقی مانده، نامش «اوشیدا»ست یعنی «ابدی» آن روزها که هامون گستره وسیع و پر آبی داشت و دشت سیستان هنوز اینقدر لب تشنه نبود، اوشیدا (کوه خواجه) بسان جزیره ای بلند بالادر میان دریاچه هامون خودنمایی می کرد، حالااما در بستر تاریخی هامون چند هزار ساله، سیاه چادرها خودنمایی می کنند و تشنگی بر دشت سیستان حکمرانی. هر چند بارانی باریده و بخشی از هامون را دوباره زنده کرده اما هنوز حسرت دشت وسیع سیستان به دلش مانده از روزهایی که سیراب بود. حالاروی بلندی های اوشیدا که باید وسعت سیستان و صدای باد و سکوت قلعه تاریخی اشکانی ها نصیبت می شود و بخش هایی از هامون که لب تر کرده اند به باران چندی پیش. اوشیدا قلعه ای عظیم و دژ شهری منحصر به فردی است که تاریخش به اشکانیان و ساسانیان متصل است. اوشیدای پیر را بعضی «تخت جمشید خشت و گل» نامیده اند و اسناد می گویند که تنها نقطه مرتفع دشت وسیع سیستان، تنها نمونه دژ شهرهای اشکانی باقی مانده در ایران هم هست. این اثر تاریخی برای پیروان ادیان سه گانه کهن اسلام، مسیحیت و زرتشت اهمیت و قداست ویژه ای دارد. محلی ها این کوه را به نام «کوه رستم» می شناسند و معتقدند رستم، پهلوان سرشناس سیستان که فردوسی در شاهنامه از او قصه ها گفته، در همین کوه مدفون شده و گاهی تا مرتفع ترین نقطه آن برای زیارت محلی که معتقدند مقبره رستم است، می روند. زرتشتیان هم برای هامون و اوشیدا قداست بسیار قایل اند و حتی تعدادی از زرتشتیان هندوستان برای سرمایه گذاری در مرمت بناهای موجود در اوشیدا ابراز تمایل و اعلام آمادگی کرده اند.