در بسیاری از کارهای فرهنگی یا حتی اجتماعی حضور پیدا می کنیم، کارهایی که بعضی هایشان موفق می شوند و شاید برخی از آنها نتیجه موفقیت آمیزی کسب نکنند اما این تقصیر ما نیست. به هر حال بحث حضور و حمایت از فعالیت های اینچنینی وظیفه ای است که هر یک از ما به عنوان شهروند برعهده داریم.از همین رو نگرانی از اینکه نتیجه برگزاری چنین طرح هایی به موفقیت ختم می شود یا نه نباید مانع انجام وظیفه مان بشود. علاقه من به کتاب و فعالیت های مرتبط با آن به سال های دوره نوجوانی ام باز می گردد، زمانی که کارگر کتابفروشی بودم، کاری که شاید بعدها از آن فاصله گرفتم اما علاقه ام به کتاب هیچ گاه ترک نشد.تمام دوستان آن سال هایم که مانند من در کتابفروشی ها مشغول فعالیت بودند حالا هر یک صاحب یک موسسه نشر کتاب هستند که البته هنوز هم دوستی هایمان ادامه دارد. به واسطه همین علاقه هم بیش از 160 هزار کتاب در کتابخانه شخصی ام در ارتباط با موضوعات و حوزه های مختلف دارم.علاقه من به کتاب و کتابخوانی، علاقه یک هنرمند به فرهنگ، سیاست، روانشناسی، فلسفه و... هست. از همین رو با جدیت اعلام می کنم در هر فراخوانی که با هدف کمک به وضعیت مطالعه تشکیل شود اگر بتوانم شرکت خواهم کرد.البته با وجود اینکه تشکیل این فراخوان را اقدام خوبی می دانم اما خودم هنوز کتاب گویا گوش نداده ام. با وجود این از هر اقدامی برای کمک به افزایش مطالعه باشد حمایت می کنم، گرچه خودم همچنان به کتاب های چاپی علاقه مند هستم چرا که بخش عمده ای از لذت مطالعه برای من و هم نسلانم به لمس صفحات کاغذی کتاب و مطالعه آن در شرایط دلخواه باز می گردد.اقداماتی از این دست بویژه اگر در سطح ملی انجام شوند قابل تقدیر هستند اما ای کاش رسانه ملی هم قدری در اینگونه مسائل همراهی می کرد. به عقیده من از وقتی که تلویزیون، ملی شد و از دست بخش خصوصی درآمد، بیش از آنکه متوجه فرهنگ و مسائل مرتبط با آن باشد تبدیل به رسانه ای سیاسی شد. از همین رو معتقدم قبل از هر اقدامی و تشکیل هر فراخوانی باید رسانه ملی متوجه وظیفه ای که در امر فرهنگ دارد بشود و بعد از آن انتظار همکاری از مردم و دیگر ارگان ها داشت.