اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی، پلنگ ایرانی را در خطر انقراض طبقه بندی کرد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، پلنگ ایرانی یکی از بزرگ ترین زیرگونه های پلنگ بومی در غرب آسیاست و در فهرست جانوران «در معرض خطر انقراض» قرار دارد. اعضای این زیرگونه عمدتا در ایران به سر می برند؛ اما در ترکمنستان، قفقاز، تاجیکستان، ازبکستان، ارمنستان، بخشی از ترکیه، افغانستان و شاید کردستان عراق نیز حضور دارند.

اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی، گاهی در فهرست سرخ خود برای بعضی زیرگونه ها رتبه ای بالاتر از گونه مربوط در نظر می گیرد؛ برای مثال گونه پلنگ را آسیب پذیر و زیرگونه پلنگ ایرانی را در خطر انقراض طبقه بندی می کند.

اصلی ترین تهدید پیش روی بقای این حیوان، جداشدن زیستگاه ها و قطع ارتباط ژنتیکی گروه های مختلف این حیوان است که معمولا به تشکیل گروه های بسیار کوچک منجر شده است؛ به طوری که در همه قلمرو زیستی این حیوان هیچ گروه جمعیتی وجود ندارد که در برگیرنده بیش از صد پلنگ بالغ باشد.

پلنگ ایرانی پس از انقراض ببر مازندران و شیر ایرانی بزرگ ترین گربه سان کشور به شمار می رود. کمبود طعمه در اثر شکار غیرمجاز و بی رویه، تخریب زیستگاه های طبیعی پلنگ به دلیل توسعه ناپایدار فعالیت های انسانی، کشته شدن پلنگ ها توسط افراد محلی و شکارچیان متخلف و نبود برنامه ریزی جامع برای حفاظت از بقیه پلنگ های ایران، متاسفانه نسل این گربه سان زیبا و ارزشمند کشور را در آستانه انقراض قرار داده است.

شکار مستقیم این حیوان ممکن است به عنوان شکار افتخاری، برای فروش پوست (بویژه در افغانستان)، تیراندازی برای حفاظت از حیوانات خانگی (بویژه در ایران و ترکمنستان) و کشتن به محض مشاهده (بیشتر در قفقاز و شرق ترکیه) صورت گیرد. این موارد شایع نیست، اما با توجه به جمعیت کوچک این حیوان تاثیر قابل توجهی بر ادامه حیات گروه های کوچک این حیوان دارد.