آنتون چخوف نویسنده ای است که لزومی ندارد به انتظار صد سالگی یا هر چند سالگی دیگر دنیا آمدن یا مردنش بنشینیم تا صاحب مناسبتی باشیم برای برداشتن گامی در مسیر او و آثارش. چخوف مناسبت لازم ندارد. ما همیشه با چخوف هستیم و چخوف همیشه با ماست، هرچند دسته ای از نویسندگان هستند که بیشتر از همیشه با اویند، با او و با آثارش، و آن اندازه به دنیای او دل بسته اند و در آثارش غوطه می خورند که نوشتن نمایشنامه ای بر اساس یک یا چند اثر او نزد آنان امری بدیهی و حتی گریزناپذیر می شود، چنان که از سال ها پیش از این چنین شد: نیل سایمون در 1973 نمایشنامه ای یازده اپیزودی با نام «پزشک نازنین» بر اساس مجموعه ای از داستان