این که پس از چهار دهه از انقلاب، اقتصاد و کسب و کار محور و مدار مبارزات انتخاباتی شده باید به فال نیک گرفت، چه آنکه همه فعالان کشور و بویژه آنها که خود را انقلابی تر از همه تصور کرده اند و می کنند، سرانجام به این نقطه رسیده اند که اگر اقتصاد نباشد تقریبا هیچ چیز دیگری باقی نخواهد ماند و اخلاق و آرمان ها و فضیلت ها جملگی همه رنگ خواهد باخت. اصولگرایان و جریان های وابسته به آنها اگرچه دیر اما امروز به این سرچشمه رسیده اند اما سخن بر سر این است که آیا آنها امروز از آنچه بر سر اقتصاد و فضای کسب و کار کشور بویژه از سال 84 به بعد رفته، نشانی درستی به جامعه ارائه می کنند؟ آیا متوجه ویرانی هایی که به