چهارم بهمن ماه94 بود که رسما اعلام کردند: خرمشهر میزبان هرساله فینال جام حذفی شد. تصمیمی که علت آن مشخص نشد و به نظر می رسد برای مدیران فوتبال، شوآف محسوب می شود. انتخاب خرمشهر به عنوان میزبان ثابت فینال حذفی، از روز اول با انتقادهای زیادی همراه بود. خرمشهر ورزشگاه و چمن مناسب برای برگزاری بازی را ندارد و گرمای هوا هم یکی دیگر از مشکلاتی بود که مهم ترین بازی حذفی کشور را تحت تاثیر قرار می داد. چمن ورزشگاه خرمشهر بعد از یک سال تقریبا بدون استفاده، شرایط لازم برای برگزاری یک مسابقه در سطح فینال حذفی را از دست داده بود و مشخص نیست اصرار روی برگزاری بازی در این ورزشگاه، چه سودی به فوتبال ایران می رساند. سال گذشته که از برگزاری فینال حذفی در خرمشهر نوشتیم، مدافعان این طرح اعلام کردند چرا اینگونه نمی بینیم که با برگزاری بازی در خرمشهر، کاستی های ورزشگاه و مشکلات آن برای فینال بعدی حذفی که قرار است در آن شهر برگزار شود، مرتفع می شود. چرا هیچ اتفاقی در این یک سال نیفتاد؟ چرا باید عالی ترین بازی جام حذفی را در ورزشگاهی ببینیم که گرما، طاقت را از بازیکنان گرفته، هوادار دسترسی راحتی تا آنجا ندارد و زمین چمن، در نازل ترین کیفیت قرار دارد؟ یک ریال از برگزاری این فینال به جیب فوتبال می رود؟ چرا فرصت ها را می سوزانیم و قدر فرصت های درآمدزایی را نمی دانیم؟ استقبال ضعیف جنوبی ها از دیدار تراکتورسازی و نفت تهران نشان می دهد اساسا برگزاری این بازی در خرمشهر چیزی عاید فدراسیون فوتبال و باشگاه ها و در مجموع فوتبال ایران نخواهد کرد. لجاجت نکنیم با منافع فوتبال...